gunaysay

Her sabah farklı bir güne uyandığıma inanmaya çalışıyorum, daha huzurlu ve daha güçlü olacağım bir güne. Fakat yıllardır hiç bir günüm bir öncekinden daha iyi olmadı. Hayallerim her zaman son anda suya düştü, çabalarım hep sonuçsuz kaldı. Biliyorum, başka insanların asla yapamayacakları şeyleri başardım şimdiye kadar, daha da çok iş var başarabileceğim. Ne kadar güçlü ve yaratıcı olabileceğimi biliyorum. Madem o ka

Vur bana sevgilim, Yar kaşımı, patlat dudaklarımı, Em kanımı dudaklarımdan, Al dünün intikamını. Geçir tenime tırnaklarını, Korkma aşağı çekerken, Acının tam zamanı, Ölüm için çok erken. At tokadını dolunayım, Yetmedi indir yumruğunu, Okşa yüzümü cam kırıklarıyla, Elinde hisset boynumu. Sapla hançerini omzuma, Dokunsun kemiklerime, Kanım can olsun sana, Renk versin ellerine. Isır beni filizim, Kopar etlerimi, Kalmasın

Otomobilimi sürüyordum. Yalnızdım, sarhoştum. Durmadan şerit değiştirdiğimi hatırlıyorum. Bir sağa, bir sola. Zaman zaman yol dışına çıkıyorum. Aslında hep yol dışındayım, ancak yolun öbür tarafına geçerken çok kısa bir an için yolda gidiyorum. Tarlalara, mıcırlara giriyorum, çıkıyorum, tekrar giriyorum. O an her şey bitebilir, belki karşı yönden gelen bir kamyon, belki bir uçurum, belki de bir dere yatağı. Ama ister şans deyin, is

Günüme doğan güneşim oldun, Işıldadın karanlık yoluma. Seninle önümü gördüm ben, Yürüdüm iyiliğe, doğrulara. O an sende buldum ben, Pisliğe bulanmış kendimi. Koşmak istedim durmadan, Kimse tutamadı beni. Bir tek sen güldürdün, Bu taş kalpli tilkiyi. Biliyorsun dolunayım, Sen ağlattın sadece beni. Şimdi yine güzel bir ten yatağımda, Yüzünü yaslamış göğsüme uyuyor, huzurlu. Kandıramadım kendimi hala, Alam

Bir eşyaydım sadece, herkes gibi Dünya mağazasında Diziliydik raflarda, heyecanlı Sahibimizi bekliyorduk hep beraber Yarışırdık birbirimizle En ön sıra için Önce satılmak için… Ambalajımı atmıştım üstümden, Nihayet Artık ağır geliyordu. Mağazanın sahibi bir gün, Beni görmüş olacak En öne koydu beni, Örnek olayım diye Aslında öyle değildim, Yansıtmıyordum arkamdakileri Çok daha temiz, çok daha güzeldim Diğ

 İnsanlar doğduklarından beri öğrenmeye çalışırlar. Hatta bazı bilim adamları öğrenmenin anne karnında başladığını iddia ediyorlar. Küçük çocuklar hemen her şeyi çabucak öğrenmeye çalışırlar. Çevrelerinde olup biteni sürekli olarak takip ederler ve bunlara birer anlam yüklemeye çalışırlar. Zaman geçtikçe ve çocuklar büyüdükçe çevre olaylarını değil, insan davranışlarını incelemeye b